یزوتوپها با عدد جرمی آنها مشخص میشوند. حتی در حالت پایه بسیاری از ایزوتوپها ناپایدارند که ایزوتوپهای ناپایدار را رادیوایزوتوپ میگویند.
دیدکلی
رادیوایزوتوپها را به عنوان ایزوتوپهای ناپایدار شناختیم. حال این سوال پیش میآید که یک رادیوایزوتوپ چگونه میتواند به حالت پایدار برسد؟ چه چیزی باعث میشود که یک رادیوایزوتوپ پایدار یا رادیواکتیوشود؟ چگونه میتوان رادیوایزوتوپها را تهیه کرد؟
تاریخچه
در سال 1968 هانری بکرل کشف کرد که اورانیوم رادیواکتیو است. اندکی بعد ، رادیوایزوتوپهای موجود در طبیعت از قبیل رادیوم ، پلونیوم کشف شدند. بسیاری از رادیوایزوتوپهای طبیعی دارای نیم عمر طولانی (بزرگتر از 1000 سال) هستند.
حالت پایداری رادیوایزوتوپ
رادیوایزوتوپها با گسیل تابش الکترومغناطیس یا ذرات باردار به سوی پایداری پیش میروند. سه فرآیندی که از طریق آنها یک رادیوایزوتوپ سعی میکند به پایداری برسد، واپاشی آلفا ، بتا و گاما نامیده میشوند.